Είναι πασίγνωστες οι ιστορίες των Ελλήνων που φιλοξενήθηκαν στην αχανή Ρωσική Αυτοκρατορία των Τσάρων κατά την περίοδο της τουρκοκρατίας. Αρκετοί μάλιστα από τους φιλοξενηθέντες αναδείχθηκαν σε μεγάλες προσωπικότητες και βοήθησαν τον Αγώνα της Παλιγγενεσίας, όπως ο Καποδίστριας.
Στο πρώτο τέταρτο του 20ου αιώνα ήλθε η σειρά της μικρής Ελλάδας να φιλοξενήσει μερικές χιλιάδες Ρώσους πρόσφυγες της Οκτωβριανής επανάστασης των Μπολσεβίκων στα 1917. Δεν ήταν βέβαια οι άνθρωποι αυτοί αριστοκράτες ή εκπρόσωποι της άρχουσας τάξης. Ήταν απλοί Ρώσοι πολίτες επιστρατευμένοι κατά τη διάρκεια του Α' Παγκόσμιου Πολέμου 1914-18, ο οποίος είχε μετατραπεί στο εσωτερικό της Ρωσίας σε εμφύλιο. Στη λάθος χρονική στιγμή βρέθηκαν σε λάθος μέρος και αυτή την τραγική συγκυρία την πλήρωσαν με ισόβια εξορία από την αγαπημένη τους πατρίδα.
Κατά κανόνα ήταν νέοι άνδρες στην παραγωγικότερη ηλικία, με λαμπρές σπουδές και δεξιότητες περιζήτητες. Το καθεστώς των Σοβιέτ όχι μόνο δεν επέτρεψε την επιστροφή τους στην πατρίδα, αλλά τους αφαίρεσε και την υπηκοότητα, μετατρέποντάς τους σε ανέστιους πλάνητες σε όλο τον κόσμο. Δε γνωρίζουμε τον αριθμό τους. Υποθέτουμε ότι ήταν μερικές εκατοντάδες χιλιάδες. Σκόρπισαν σε ολόκληρη την Ευρώπη φθάνοντας μέχρι την Αμερική. Στην Ελλάδα ήλθαν μερικές δεκάδες χιλιάδες. Επέλεγαν να εγκατασταθούν στην θρησκευτικώς ομόδοξη Ελλάδα λόγω της εγγύτητας προς την πατρίδα τους, ελπίζοντας πάντοτε στην επιστροφή.
Η Ελλάδα, παρά τα τεράστια προβλήματα της Μικρασιατικής καταστροφής και της πλημμύρας των προσφύγων, δέχθηκε τους «εμιγκρέδες» με αισθήματα φιλίας και αγάπης, χορηγώντας άδεια εγκατάστασης και εργασίας. Οι εμιγκρέδες ξεπλήρωσαν το χρέος τους προσφέροντας τις δεξιότητές τους στην ανοικοδόμηση της νέας Ελλάδας που προέκυψε μετά το τέλος του Α' Παγκόσμιου Πολέμου.
Στο βιβλίο παρουσιάζονται οι ιστορίες όσων εγκαταστάθηκαν στην Καβάλα, μεταξύ των οποίων υπήρξαν και σημαντικοί άνθρωποι.